Noorwegen Rondane Venabu

Noorwegen - Rondane - Venabu *Velkommen til Rondane*

Rondane is een natuurgebied halfweg Oslo en Trondheim. In 2005 zitten we aan de zuidkant ervan, een week in Venabu Fjell Hotel en twee weken in Heidal in een huisje. www.visitrondane.com voor meer informatie
Venabu Fjell Hotel, 950 moh (metre ovre havet: meter boven zee) met de toppen van Rondane erachter meer info: www.venabu.no	Noorwegen is lang (Oslo - Kirkenes en Oslo - Rome schelen 100 km). Tussen Oslo en Trondheim ligt Gudbrandsdalen en in die regio ligt ook Rondane, met Venabu op ca 950 moh en Heidal 50 km verderop, 800 moh Venabu op google maps - boven 27 op de knik naar rechts Grotere kaart weergeven

Fotturer med leder: voettochten met leider. Wij waren er eind juni 2005 en liepen met ons tweeën met privé-gids Thomas (met hoed). Hjelmar (links) liep met één andere gast de langere/hogere routes; wij deden de lett tur: de lichte routes Soms vanuit het hotel, soms met het busje een eind op weg gebracht en 6 uur later elders weer opgepikt. De gidsen Thomas en Hjelmar wisten de achteraf-paadjes, de watervallen zonder naam, de sterke verhalen. We leren over Isavsmeltingslandskape	Het eten in Venabu Fjell Hotel was uitstekend Norsk mat, smorgasbord, veel vis - zelfs rakefisk: in loog ingemaakt, follow your nose bij het buffet, dan vind je 'm vanzelf.
Een U-vormig dal is ontstaan doordat er heel lang gletsjer-ijs heeft gelegen en alles is fijngedrukt. De grote stenen zijn vooruit geschoven (denk aan hunebed stenen) en gruis en gravel zijn opzij weggedrukt: morenen. Hier komen we omhoog uit een U-vormig dal - met steile wanden en poederfijn zand. De rivier Atna stroomt beneden kalmpjes door een brede bedding met zand op de bodem (Myldinge naturreservat).	Een V-vormig dal is ontstaan door de kracht van (smelt)water. Dørjuvet is in één middag gemaakt, volgens geologen, probeert gids Thomas ons te laten geloven.
Vreemd, dat poederzand, want de rest van de paden in Rondane is behoorlijk rotsachtig: steeds goed kijken waar je loopt. En één ding tegelijk doen, niet zowel lopen als naar het uitzicht kijken: bergen, rendieren, bloemen en kartlav.
Van Svartdalen naar Kwamdalen: a rocky road	De T van de Norske Turist Forening wijst ons de weg
Bovenop Venabu fjellet: vlakbij het hotel, 1100 moh. Op de rotsen kartlav: landkaartmos, met kleurverloop zwavelgeel-groenig-wit.	De Steintjørnene (steenmeertjes) bovenop Finnsjohogda zijn omringd door krakend droog reinlav, rendiermos.
	Reinlav is er in twee soorten, allebei wittig groengeel model broccoli: Kvittkrull = witte krul cladonia arbuscula (soms tot enkelhoogte)
	en model langharig cladonia rangiferina
Echt mooie foto's zien van Noorse fjell flora? Ga naar de fotogalerie van Venabu Fjell Hotel. Eigenares Halldis Tvete maakt de prachtigste detail opnamen. Kun je meteen de Noorse namen leren. Vanaf Finnsjohogda zien we villrein, wilde rendieren, maar erg ver weg. Pas als ze bewegen zie je ze: grijzig bruine schutkleuren camoufleren goed. Bovenop gaan we lunsjen en stoken onze gidsen een vuurtje voor keteltjeskoffie.

Gids Hjelmar heeft Asterix en de Noormannen gelezen: Noormannen kennen geen vrees en hij duikt het roerloze steenmeer in. PLONS! Hij is verbazend snel weer terug. Wim hangt zijn thermometer even in het water: 12-14 ºC. Erboven is het wel 25 °C. Wim doet zijn Sjeik Ali ben Zine truc: hoofddoek tegen de zon. We horen doffe knallen in de verte: dynamiet, zeggen onze Noorse gidsen en beginnen te vragen of ze de CIA niet moeten bellen: Bin Laden was here.

We dalen af van Finnsjohogda, zakken weer onder de boomgrens,lopen door een bos met kniehoge mierenhopen en op natte plekken vetblad en bloeiende dotters (het is begin juli) en belanden bij de barokke kerk van Sollia.			Van binnen geheel beschilderd met rozen, en met het lelijkste Jezusbeeld dat ik ooit zag. Maar met gouden luier. (foto's Sollia kyrkje: Halldis Tvete)
Myfallen valt 100 meter naar beneden, in drie etappes Het gaat met veel geraas gepaard. Behalve 's winters...			Vanachter Myfallen
Maar als het dan gaat smelten... Gids Thomas vertelde dat zijn moeder in haar eerste lente op Venabu dacht dat er een trein voorbij kwam denderen.
Terwijl Hartwig en Hjelmar Ramshogda beklimmen lopen Thomas, Wim en ik onderlangs en kijken of we valken zien. We horen alleen die stomme koekoek...			Het is tijd voor de lunsj - we liepen vanaf half tien tot half drie zonder pauze. Stoere jongens die Noormannen, maar wij doen het liever rustig aan. Cool!
Er zijn ook watervallen zonder naam en onze gidsen weten ze, tussen Maerrahogda en de weg naar Muen bv
Hjelmar, links van de waterval, in de aanslag voor de foto hieronder		Thomas kruipt door een gat voor deze foto
		ook cool: je hoedje even indompelen en uitwringen.
		En dan sta je aan de rand, onder je een dik sneeuwveld en krijg je een rugzakje met een parachute... Hup Hartwig!


Na een week wandelen is op vrijdag het slotdiner, met allerlei heerlijke happen! De volgende dag reizen we met het Venabu-busje naar Ringebu, treinen naar Otta en taxiën naar Heidal, waar we twee weken hoog boven de woeste Sjoa rivier een hytte hebben gehuurd.