In 2007 waren we in Trondheim, Rennebu en Oppdal. 
Oppdal ligt hoger dan Rennebu: ca 550 moh en de bergen eromheen zijn tussen de 1000 en 1500 m hoog.

We logeren de laatste week in Quality Hotel Oppdal, 
dat op het perron uitkomt van de Dovrebanen en naast het jernbanestasjonen ligt. Het restaurant is de oude restauratie en heet Perrongen.

Maandag wandelen we in de regen.
De wolken hangen laag. De gondel gaat de mist in.

Vandaag geen gondel. Oppdal ligt op 535 moh. 
De gondel hijst je op naar 1135 moh. (lift = heis)

We bezoeken het openluchtmuseum, de byggdetun; 
de tuin is open, de gebouwen dicht

Bij Vangslia, even buiten Oppdal is de oude kerk 
- aan de Pilegrimsleia Oslo - Nidaros (=Trondheim)

Na de kerk wandelen we de Pelgrimsweg een stukje terug 
en komen op een Gravfelt uit de Vikingentijd. 

carrière switch nodig?

Woensdag: eindelijk helder, dus de gondol in.
Bovenop is het koud! Fleecejack aan.

Foto's van de flora op deze hoogte (ca 1100 m): kijk hier >>>

  Vanaf Skjørstadhovden kijk je
  noordwaarts Adalen in, 
  waar nog meer (winter) skiliften
  zijn.

  Skjørdola heet het riviertje
  beneden,
  dat naar de Driva dendert

Picknick met warme koffie, warme fleece & warme muts

eerst zijn de wegwijzers duidelijk... >

daarna moet je al weten dat je naar Blåøret wilt -
dan kun je het wel ontcijferen >>

het pad wordt alsmaar smaller. One Man's Pass.
Het wordt ook alsmaar drassiger - het lijkt wel Ierland.

We gaan maar eens wat hogerop - komen we meteen bij de sneeuw! 
Achter Wim het pad dat we daarna nemen 

All downhill from here - famous words of the guide

Als autolozen mogen wij met de gids mee, 
Paul, bijna 3e jaar student theologie. 
Hij gidst over Dovrefjell -it beats dishwashing als vakantiebaan!

We starten bij Kongsvollstasjon op de westoever
van de woeste Driva, op 800 m en Paul waarschuwt: 
het is flink klimmen het eerste uur, 
we gaan naar 1100 m.

Af en toe laat hij ons op adem komen en vertelt. 

Over moskus en treinen: zo'n bakbeest gaat in de aanval!

Over moskus en toeristen (resp NL en It): 
- klim in een boom, maar ze gaan niet weg! 
- voer ze alleen lekkere koekjes, anders worden ze boos.

We zien nog geen moskus op ons afstormen, alleen knut.

Het is warm en vochtig in het bos, maar we klimmen door.

De bomen worden dunner en korter: 
we naderen de boomgrens en de open fjell.

Daar is het winderiger, er is zelfs even regen. 
Maar niet echt.

En daarom gaan we graag naar Noorwegen.    Dovrefjell, bovenop

De jas kan al weer uit. Achter ons de bergen van Rondane

Wim heeft een dipje

Dovrefjell is veel natter en zachter dan het rotsige Rondane

Bovenop de fjell komt er een ander pad bij vanaf Kongsvoll fjellstue - die zullen we terug nemen.
Wij gaan een heel eind richting Reinheim, een NTB hytte - de rode T  is overal.
We lopen samen met een groep die vanaf Kongsvoll is gekomen. Twee meisjes roepen: daar ging een lemming!

Pardon, duinen op 1100 moh?
Eindmorenen van gletschers uit de ijstijd, leer ik later.

Vaak lopen we over het water: plas dras op de grond.

Maar dit is serieus: een zwiepende brug
(één ankerpunt is weg) over de woeste Kaldvelta.
Kald, zeker!

We swingen dapper naar de overkant!

Nog geen moskus gezien trouwens.

Ja, daar!

Onze tweede gids heeft een enorme telelens op een driepoot en daardoorheen zien we ze eindelijk.

En van de osprey in Schotland weten we nog dat je 
door een telelens met je camera kunt fotograferen. 
De digitale camera zet je op macro / bloemetje.

Moskus hebben het warm - dat is ons voordeel: ze gaan op een sneeuwveld liggen om af te koelen, dan zie je ze een stuk beter dan wanneer ze in het veld lopen.

"Hij beweegt niet. Hij is niet echt. Hij is opgezet.
Jullie rollen 'm elke ochtend naar buiten voor de toeristen"

zitten we onze gidsen te pesten.
En ze hebben nog wel verse keteltjeskoffie voor ons gemaakt.